اینو تقدیم می کنم به همونی که خودش می دونه !!!
من در میان دستهای شب هنگام ؛ من در غبار نیلگون کوچه های تار ؛پائیز را دیدم . پائیز که با نشاطی تیره و غمگین در لابه لای شاخه ها میرفت و گم می شد . لیکن صدای گریه دختری که میلرزید از سرمای فصل زمستان را برایم ارمغان آورد . من سرزمین خلوت برفی بوستان خشک دنیا را نمی خواهم . پائیز من برگردد.......
سلام عزیزم . امیدوارم که که اونی که می گی زودتر برگرده.
برات آرزوی موفقیت دارم .