عشق آغاز تو تنم           وسعت پنجره ها               جای فریاد منه

مشت سنگی غمت       شیشه ها رو می شکنه     مرغ خوشبختی دیگه

از تو خونه پرگشود          ولی تا لحظه ی مرگ          دل من یاد تو بود

یاد اون روز های خوب      توی اون کوچه ی تنگ         که می گفتی واسه من

قصه از عشق یه رنگ       باغ خاطرات من                حالا غرق پاییزه

برگهای دفتر من             داره کم کم می ریزه          زیر لب زمزمه کردم

دیگه وقت رفتنه              پاییزه من رسیده              « نوبت مرگ منه »

                                        ***********