پنجشنبه 15 اردیبهشت ماه سال 1384
شروع
با سلام به همه دوستان در این وبلاگ تصمیم دارم که شعر هایی که مامان خوبم در دوران جوانی گفته و هیچ وقت در هیچ جا به چاپ نرسیده رو بنویسم  . چون واقعا حیفه که شعر هایی به این زیبایی بین ورق های دفتر خاک بخورند و کسی اونا رو نخونه... امیدوارم که در این وبلاگ اوقات خوشی رو سپری کنید...
11:46 PM |درد و دلهای نوشته شده آوا |

این اولین پست من توی این وبلاگ بود. هیچ وقت شبی رو که تصمیم گرفتم این وبلاگ رو بسازم یادم

نمیره .اون موقع اصلا فکرش رو نمی کردم که بتونم ایجا این همه دوست خوب پیدا کنم. ولی تو این مدت

یکسال دوست های خیلی خوبی پیدا کردم که برام خیلی ارزش داشت. هیچ وفت فکر نمی کردم که توی

دنیای مجازی بشه کلی دوست خوب پیدا کرد و بتونی کسی رو دوست داشته باشی ، همیشه فکر می کردم

چون رابطه ها دوره و مجازی و  از نزدیک نیست پس خشک و سرد هستن. ولی اینجا فهمیدم که اینطوری

نیست. هنوز آدم هایی هستن که محبت از یادشون نرفته. هر بار که آپدیت می کردم کلی امیدوار می شدم ، چون هر کدوم از نظرهاتون این امید رو بهم می داد که هنوز هستند کسایی که به یادم باشن.....

می خواستم اسم همه ی اونایی که باهاشون آشنا شدم رو بنویسم ولی دیدم که خیلی زیاد هستند، پس گلچین کردم.

از اون کسایی که اسمشون رو ننوشتم معذرت می خوام و این کارو بزارن به حساب حافظه خراب من که یاری نکرد.

اما:

مریم گلم که همه جا بار و همدم من بود- فاطمه و سارای عزیز که همیشه مشوقم بودن- علیرضای عزیز

که بهش خیلی مدیونم- سایه گل- سارا خانم گل- شبنم خانم که بهش یه تشکر حضوری هم بدهکارم-

مسعود و محمد (فروغ) به خاطر صحبت های قشنگشون- وهم سبز- امید-آقای پور محمد عزیز به خاطر کامنت

های زیباشون- رضای عزیز- سروش و شکوفه- ملیح-فهمیه- نیما- pep- بیتا- علی-باران بهاری- عرفان -

پیام - بهرنگ- پسر مشرقی-اقبال- حسین محرابی- سینای عزیز که همیشه منتظر آپدیت های من بود- مریم -

سپیده- نازنین- سیما- بنفشه خانم- حسام-صدف عزیز- مصطفی- ستایش- پسری با کفش های کتانی-

 و در آخر نمی دونم عزیزم که خیلی خیلی دوستش دارم.

از همه شما به خاطر محبت ها و مهربونیاتون ممنونم. مخصوصا از مامان گلم که این دفتر رو بهم داد تا به

وسیله ی اون بتونم ایجا رو بسازم و شما دوستای گل رو پیدا کنم.

             

«وبلاگ عزیزم تولدت مبارک»